دوباره عشق سمت آسمان انداخت راهم را           نگـاهـی باز می گـیرد سر راه نگاهم را

کدام آغوش بین خویش جا داده است ماهم را           که برگردانده امشب سوی دیگر قبله گاهم را

من امشب حاجی این قبله این قبله نما هستم

من امشب بندۀ مولای سُرّ مَنْ رَءَا هستم

درون سینه ام انگـار شـور دیگری دارم           به لطف ساقی امشب درسبویم کوثری دارم

به دستی زلف یار ودست دیگر ساغری دارم           شرابی ناب از انگورهای عسگری دارم

من امشب عشق را تکرار در تکرار میخوانم

حسن جانم حسن جانم حسن جانم حسن جانم

وزیده از پگاه شهر پیغـمـبر نسیمی که...           رسیده سالهایی قبل هـمراه شمـیمی که...

تمام شهررا پُرکرد آن فیض عظیمی که...           خبرداده است باز ازجلوه دست کریمی که

همان خلق وهمان خو درجمالش منجلی باشد

و مثل آن حسن آرام جان یک علی باشد

نگاهت چون مسیحاییست که برمرده ها جان است           که گاهی لرزه بر اندام مأموران زندان است

و یا ابریست که درآسمان هم حکم باران است           بگواین چشم انسان است یا ازآن یزدان است

توهم جسمی وهم جانی، توهم ابری وبارانی

صفاتت گفت یزدانی، خدایی یا که انسانی؟

رکاب سامرا را گـنـبد زرد تو مروارید           حریمت کـعـبـه آمال، قـبرت قـبـلـه امید

گدایان! هرکجا هستید، امشب هرچه میخواهید           دخیل عشق بندید ازهمان جا بر درخورشید

اگر که سـائــل شهر مـدیـنـه مجـتـبــی دارد

کسی چون عسگری را هم گدای سامرا دارد

می آیی و برای مهدی ات دلداده می سازی           هزاران عاشق در دام عشق افتاده می سازی

ز اشک دیده چشم انتظاران جاده می سازی           برای امر غیـبت شیعه را آماده می سازی

میان پرده اسرار خـدا را بی صدا گفتی

برای شیعیانت "افضل الاعمال" را گـفـتی

توآن معنای پروازی که بی تو هیچ بالی نیست           زلال جاری باران لطفت را زوالی نیست

به جز درد فراق مهدی ات آقا ملالی نیست           یقینا درکنار ماست امشب جاش خالی نیست

دعا کن تا که من هم جمکرانی باشم آقا جان

دعا کن تا ابد صاحب زمانی باشم آقا جان

اجازه میدهی امشب تو را ابن الرضا گویم           صفای مرقد شش گوشه ات را کربلا گویم

غریب سامرا از غـربت یک آشنا گویم           برایت قصۀ یک مادر و یک کوچه را گویم

از آن ابری زیر ظلمتش پوشاند ماهش را

ازآن مادر که در آن کوچه ها گم کرد راهش را